Ontmoeten op je rouwst.
Hoe doe je dat?
De meest kwetsbare versie van jezelf delen, doe je niet met iedereen. Daarom val ik meteen met de deur in huis. Mijn eerste erewoord aan jullie, zijn er meteen vijf. Hier mogen jullie je aan verwachten als jullie ervoor kiezen je door mij te laten dragen.
-
En dus hoeft niets zoals het hoort. Buikgevoel mag de doorslag geven. Want als er één moment is in een mensenleven waarop je je eigen noden voorop mag zetten, is het wel wanneer je op je rouwst bent.
-
Alles mag besproken worden. Schuldgevoelens, angsten, zwarte randjes: elk gevoel of gedachte mag er zijn. Praten doen we voluit en af soms ook zonder woorden. Maar taboes? Die krijgen geen stoel aan tafel.
-
Heb je recent iemand verloren of wil je iemand herdenken? Als je iemand mist, voelen weken soms als dagen en jaren als gisteren. Afscheid nemen kent voor mij geen vervaldatum of eindpunt.
-
Of je je (groot)ouder, huisdier, stilgeboren kind of zus moet missen: verlies valt niet af te meten. Elk gemis mag er zijn. Ook als dat niet altijd door iedereen zo te begrijpen valt. We doen niet aan vergelijken.
-
Misschien ken je de uitdrukking ‘it takes a village to raise a child.’ Hetzelfde is waar bij afscheid. Met wie je je laat omringen kies je zelf. Ik assisteer om de juiste klik te vinden in muziek, bloemwerk, grafisch werk of beeld.
Ooit. Ooit gaan ze. Op doodgewone dagen.
En wij? Wij blijven hun namen noemen. Zodat
ze nooit echt helemaal ophouden met bestaan.
Afscheid mag anders.
Ook al vraagt dat
stevig bochtenwerk.
-
‘Over de doden niets dan goed’, toch? Geef mij maar echt. Misschien vertellen we zelfs wat over de manieren die hem of haar mens maakten. Stel je voor ;-).
-
Afscheid kan ook schoon zijn. Zacht. Liefdevol. Troostend. Verbindend, zelfs. Ik gun je dat warm bad zo hard.
-
De dagen en weken rond een verlies, schuif ik mee aan tafel. Ik help dragen daar waar mensen op hun kwetsbaarst zijn.
Voor bewuste
afscheidsnemers
Ze zijn buitengewoon lastig: de dagen rond de dood. Niets is wat het hoort. Alles is praktisch, niets lijkt persoonlijk. Plots springt je lijf op automatische piloot en heb je alleen maar te volgen. Of niet?
Of je nu zelf telt in weken of achterblijft na een verlies:
je voelt dat elk einde even schoon mag zijn als een begin dat is.
Ik geloof er rotsvast in dat afscheid beter kan. Bewuster, bovenal.
Ik kom dichtbij.
Heel dichtbij.
Je verdriet mag er zijn
Ik zie jullie op je rauwst. Dat is lastig. En die puurste vorm van jezelf wil je niet met eender wie delen. Ik kan het verdriet helaas niet makkelijker maken. Alleen draaglijker, hoop ik.
Ik schuif mee aan tafel
In de dagen en weken rond een afscheid, voorzie je een extra stoel aan tafel. Zonder taboe spreken we over al wat het leven is — net zolang dat nodig is. Al maken we vooraf goede afspraken. Koffie is verplicht. Vastpakken optioneel.
Alle stukjes hem of haar
Zie je iemand ooit voor al wie hij of zij is? Ik durf wedden dat er verhalen leven die je nog nooit eerder hoorde over je partner, kind, (groot)ouder of collega. Als een groots plakboek schijnen we nieuw licht op wie je moet missen.
Ere aan eindig zijn
Ik geef klank en kleur aan gelaagde mensenlevens. Geen heiligverklaring, maar zo’n verhaal dat doet snikken en knikken en misschien wel wat doet lachen, hier en daar. Meestal eenvoudig. Soms uitbundig. Altijd herkenbaar.
Aangenaam,
ik ben Julie
Mensen noemen mij gedreven, oprecht, warm en begripvol.
Gevoelig aan de kleinste intonatie of onuitgesproken blik.
Vroeger zag ik dat als grootste valkuil. Nu besef ik dat in
die kwetsbaarheid mijn strafste kwaliteit zit.
Negenentwintig? Seriously?
Dat een negenentwintiger werk maakt van afscheid anders, klinkt best bijzonder. Maar kijk: ik doe de dingen graag anders en mijn papa noemt mij daarin soms tegendraads.
Moest ik ooit een revolutie starten, zou dat nooit gevaarlijk zijn. Wel uiterst zacht. De rust die schuilt in mij, werkt vaak aanstekelijk. Noem het stille kracht. Ik deel ‘m graag met jou.
Meest gestelde vragen
-
Voor wie is afscheid anders?
Voor al wie schoonheid ziet in ‘eindig’ zijn. De mensen die beslissen niet weg te kijken wanneer verdriet de ruimte vult. Gezinnen die het gemis tastbaar maken in de kleinste stukjes verhaal, kleur of gebak. Voor al wie op zijn of haar manier stilstaat bij een (buiten)gewoon mensenleven. Voor wie de liefde groter is dan het verdriet.
-
Wat als ik mijn eigen afscheid vorm wil geven?
Dat kan. Samen kijken we wat jij wil achterlaten. Waar jij en de mensen rondom je nood aan hebben. Welke verhalen er nog te vertellen vallen. Misschien schrijven we ze neer in een boek of vangen we jou op audio. Eigenlijk is geen idee te gek. Zolang er witruimte blijft voor ieders gevoel en niet elk stukje in steen gebeiteld staat.
-
Wat is de prijs van een afscheidsceremonie?
Net als in afscheid, mag je van mij geen taboes verwachten. We praten open en eerlijk en dat doe ik ook vooraf over de prijs. Die start vanaf 1.150 euro (excl. btw). Ik hou geen uren of dagen bij. Wel blijf én draag ik, zolang dat nodig is. Bel me gerust op voor wat extra duiding of zicht op mijn manier van werken.
-
In welke periodes ben jij beschikbaar?
Om afscheid degelijk te kunnen dragen, beperk ik momenteel het aantal afscheidsvieringen in tijd en ruimte. In 2024 besliste ik dat te doen tussen november 24’ en maart 25’. Al weet ik dat afscheid nooit ‘goed’ uitkomt. Daarom mag je me altijd bellen en kijk ik of ik schuiven kan.
-
Kan je me helpen met mijn eigen teksten?
Ja. Ik schrijf ook voor mensen die zelf hun mentaal erfgoed op papier zetten of willen spreken op dagen van gemis. Familieleden die een mensenleven proberen te vangen in een paar pagina’s A4 of afscheidsnemers die wat willen nalaten op een hoogst persoonlijke manier. Je hoeft zelfs niet aan je einde te zijn. Gewoon eindig.
-
Kan je me helpen met mijn verlies?
Wat ik niet ben, is een psycholoog of verliesexpert. Wel helpt het naar mijn ervaring om erover te praten of het neer te pennen. Moest je puur voor jezelf op zoek zijn naar iemand die over de taal beschikt verlies een plek te geven, kan dat troosten. We praten en ik schrijf het gemis neer. Voor jou om te lezen of te koesteren.
Hoor je me?
Sommige telefoontjes wil je nooit doen of krijgen. Ben je geen beller? Ook dat is oké. Schrijf je verlies neer in een paar zinnen. Ik kijk of ik mijn agenda naar jouw gemis kan schikken of dat ik liefdevol doorverwijs.
